Autoklawy są również znane jako sterylizatory parowe i są zwykle używane w zastosowaniach medycznych lub przemysłowych.
Autoklaw to maszyna, która wykorzystuje parę pod ciśnieniem do zabijania szkodliwych bakterii, wirusów, grzybów i zarodników na przedmiotach umieszczonych w naczyniu ciśnieniowym. Przedmioty są podgrzewane do odpowiedniej temperatury sterylizacji przez określony czas. Wilgoć zawarta w parze skutecznie przenosi ciepło na przedmioty, niszcząc strukturę białkową bakterii i zarodników.
Co oznacza termin autoklaw?
W służbie zdrowia termin „autoklaw” jest zwykle używany jako nomenklatura opisująca sterylizator parowy. ANSI / AAMI4, który zawiera normy i wytyczne dotyczące przetwarzania wyrobów medycznych, odnosi się do autoklawów dla służby zdrowia, w szczególności do sterylizatorów parowych.
Kto wynalazł autoklaw?
Fermentor parowy, prototyp autoklawu, który jest obecnie lepiej znany jako szybkowar, został wynaleziony przez urodzonego we Francji fizyka Denisa Papina w 1679 r.1 Dopiero w 1879 r. Francuski mikrobiolog Charles Chamberland stworzył nową wersję zwaną autoklawem.
Nauka o dezynfekcji i sterylizacji rozpoczęła się w 1881 roku wraz z badaniami Roberta Kocha nad właściwościami dezynfekującymi pary i gorącego powietrza. Wykazał większą siłę penetracji, jaką wykazuje wilgotne ciepło (para) w porównaniu z suchym ciepłem. Wreszcie w 1933 roku wprowadzono nowoczesną technologię autoklawu wraz z pierwszym ciśnieniowym sterylizatorem parowym, który kontrolował wydajność poprzez pomiar temperatury w przewodzie spustowym komory (syfon termostatyczny).